"Κι ομως σε νιώθω εχθρό"

~Κι όμως σε νιώθω εχθρό~

Τα ακροδάχτυλα μου αγγίζουν κάθε σπιθαμή του κορμιού σου...
Η ανάσα σου κοφτή στον λαιμό μου σαν κυνηγός και εγω το θήραμα...θες να με αφοπλίσεις,να με δέσεις με τις αλυσίδες του έρωτα...δεν παραδίνομαι...αντιστέκομαι σθεναρά, σαν πόλη πολιορκημένη που προσπαθεί την ύστατη στιγμή να σωθεί
....μα απο τι;
Απο τι απειλούμαι;δεν εισαι εχθρος,είσαι έρωτας μα...μήπως ο ερωτας ειναι εχθρός;
Αυτη η παράδοση μου θα γίνει και η δική σου υποταγή...
Υποταγή σε κάθε μου κίνηση,αίσθηση,παραίσθηση.
Κι όμως....
Σε νιώθω εχθρό...
Εχθρός της λογικής μου,της σκέψης μου...
Φίλος της ζωής...εχθρός του Θάνατου...στην κάθε Θεική ένωση μας...Εκεί που οι δείκτες της ζωής παγώνουν για να μας μεταφέρουν στην υπόσταση του αθάνατου,του αιώνιου...μόνο σε μια στιγμή....κι ομως σε νιώθω εχθρό.....ενω μου προσφέρεις ζωή,τη ζωή μου....μήπως η ίδια μου η ζωή ειναι ο δικός μου εχθρός;;

© Νάντια Βαβάση 2014